Чон ала-мом содыки ужатыш...
Пагыт ынде иктым умылаш:
Жапын-жапын
латкандаш ий жапыш
Пєртылын, мом тудым со мураш?
Ойгыраш «Ок савырне шол!..» манын,
Да тугодсо ўдыр верч тужаш...
Чылажат, мом шарнымаш лач налын, –
Катыме, тєргалтыме ужаш.
Кўшычак ты ой рашем возалтын –
Шўмым огыл, ушым колышташ.
Тўрвє ден пуэн яра возакым,
Тулдымым, огеш лий ылыжташ!
Мучыштышо кайыкым от кучо,
От шўалт те‰гечсе йогынеш...
Ой, мыняре корным ўмыр мучко
Так келат, кугорнышко лекмеш.
Кеч эше ры‰ак кучет туп-вачым,
Но ўмбач ончалме ондала –
Паленас! – но палыме ўмбачак
Ыштена кокланже тупела;
Пижына, молан ўнар ок шуто,
Да вара ала-кєм вурсена.
Илышыште чытыр койыш уто –
Ы‰лена вараже икана.
Уло годым улыжым от шоно –
Шерге чылажат, уке лиймек.
™мыр тат, тый сай улатыс! Шого!
™мыр тат ок колышт кўштымет...
Садланак ит ончо тудым шулдын:
Акле.
Вет садак толеш жапет:
Тудо татын
тидынла
ок шу дыр
Латкандаш ий годсым мурымет...
Назад в раздел
