Midä minä suvaičen (Что мне любо)

Suvaičen pakkastu,
puhtastu lundu.
Üövuoron jälles -
magiedu undu.

Suvaičen lehtii,
korgieloi pilvii.
Suvaičen selailla
palavii hiilii.

Suvaičen čotaija
čäigäjii tiähtii.
Tahtozin taivahas
läbi kai nähtä.

Armahas kaivozes
ammuldua vettü.
Se on ku hobjattu,
juohattau mettü.

Suvaičen huondestu,
žiälöičen ehtiä.
Ihastun, koivu kos
ripoittau lehtie.
Suvaičen kengätä
čuuruu mtiö astuo,
Kezäkuun vihmas
kaikkineh kastuo.

Suvaičen muadu
huondeksen"höürüü",
Suovattoin külüzen
magiedu löülüü.

---

Люблю мороз 
и чистый снег.
Под чистым небом
когда ночлег.
Люблю когда
желтеют листья.
Люблю я небо,
плывущие облака,
Костра следы,
тленье огонька.
Люблю считать
на небе звезды.
Когда птенцы
«бросают» гнезда.
Люблю когда утром
поле парит,
С родного ручья
водицы напиться.

Подстрочный перевод автора

Назад в раздел