Отправить вас в пекло – непросто решиться;
Я вижу до боли знакомые лица –
Не все возвратятся живыми из боя.
Мне страшно за вас, но приказ мой – суровый,
И то, что в душе происходит, я скрою,
Сказав командирское слово.
Хотел бы я, чтобы сложилось иначе, –
Вести вас в атаку, как прежде бывало,
Идя без оглядки под огненным шквалом,
Однако сегодня – другая задача,
И пусть назначением я недоволен,
Оспорить его я не волен.
Ещё тяжелее – встречать уцелевших,
Обратно пришедших и так ослабевших:
Всего половина вернулась из боя,
И тащит убитых в санях за собою.
И после того, как вам выпало биться, –
Улыбки на ваших лицах!
Niin vaikea teitä on lähettää tuonne;
tutut kasvonne on, joka piirre ja juonne –
ken teistäkin vielä hengissä palaa?
On katseeni hellä, mut käskyni kovat,
mitä mielessä mietin, sen suuni salaa,
sanat jääväämättömät ovat.
Jos voisin taas minä mukaan tulla
ja painua kärkeen kuin joskus ennen,
Tuliryöppyyn tunnottomasti mennen,
se parempi ois; mut tänään mulla
on määrä olla ja tehdä toisin
kuin itse tahtonut oisin.
Vaan vaikeampi on katsoa teitä,
takaisin tulleitä, nääntyneitä:
vain puolet on jäljellä, puolet poiisa,
te vedätte heitä nyt ahkioissa.
Ja jälkeen kaiken, minkä te koitte,
yhä vielä te hymyillä voitte!
Назад в раздел
